با چی می‌یاریم جلو بریم، نه با چی می‌خواهیم!
می‌بینم دوستان بسیاری تو لینکدین و جاهای دیگه، هم خودمون اکثر موقع‌ها تو زندگی: وقتی درخواستی داریم، درخواستمون رو خیلی محدود می گیم. خب خیلی وقت‌ها همون هم کافیه.
ولی خیلی وقت‌های دیگه، این درخواست‌ها رو می‌تونیم جوری مطرح کنیم که وسعت بدیم بهشون؛ که حتی اگر کسی نتونست درخواست ما رو اون لحظه جواب بده، چیزی از ما در یادش بمونه، یا چیزی ما بتونیم به اون بدیم؛ تا این بشه نهالی برای فرصتی دیگر در آینده.
مثلا دوستان پست می‌کنن اینجوری: "با سلام. ممنون از گروهتون. کسی توی شرکت IBM کار می‌کنه ریفرال بده؟ ممنون!"
خب حالا مثلا این رو من می‌خونم: در IBM نیستم، کسی رو هم اونجا نمی‌شناسم. رد می‌شم می‌رم، ته دلم فقط می‌گم "!Good Luck"
حالا فرض کن کسی همون درخواست رو اینجوری نوشت: "با سلام. ممنون از گروهتون، چون من چند ماهه از آلمان اومدم آمریکا رو ویزای NIE از مطالبتون خیلی استفاده می‌کنم. من یک دورهٔ ۳ ماه در شرکت [فلان] بودم، ولی با خانواده تصمیم به نقل مکان از کالیفرنیا به نیو‌یورک داریم و دوست دارم در شرکت ایبم برای پوزیشن [فلان] اقدام کنم، چون از بچگی و تمام دوران کاری عاشق [فلان] بودم. کسی توی شرکت IBM کار می‌کنه ریفرال بده، یا حتی با هم بیشتر صحبت کنیم؟ ممنون!"
بیشتر هم می‌شه گفت، ولی فرض کنید حالا من این رو خوندم. چقدر یهو من با این شخص نقطهٔ مشترک داریم! من الان کالیفرنیا زندگی می‌کنم. قبلا نیو‌یورک زندگی می‌کردم. حالا که بهش بیشتر فکر می‌کنم، اصلا یادم اومد یکی از دوستم تو نیو‌یورک توی IBM کار می‌کرد! شاید هم هنوز می‌کنه! خوبه یه پیغام واسه دوستم بفرستم حالا! می‌تونم به این دوستمون هم معرفیش کنم! اصلا داستان این دوستمون یکم شبیه داستان خودمه، حاضرم تلفنی باهاش حرف بزنم! و و و و...
چقدر ضریب موفقیت بالا رفت با این نکتهٔ ساده؟
در محیط کاری و زندگی هم همینه. win-win درست کنیم. می‌تونیم حتی درخواست‌هامون رو جوری مطرح کنیم که هم win-win ایجاد کنیم، هم ضریب موفقیت خودمون رو بالا ببریم.
با چی می‌یاریم جلو بریم، نه با چی می‌خواهیم!
